Erik van Marle – Blog over risicomanagement

www.naris.com

Categorie archief: Vastgoed


door Een reactie plaatsen

Risicomanagement bij onderhoudsstops

Op het ambassadeursnetwerk voor woningcorporaties is als ‘peer review’ een presentatie geweest van Adriaan Lefeber van HVC. Het duurzame energie- en afvalbedrijf van 44 gemeenten en 6 waterschappen.

De opgave waar HVC voor staat is complex. ‘Van Gas Los’, verduurzaming van het afvalbeheer, de afvalstroom circulair maken, rest energie terugleveren en alles wat daarbij komt kijken.

1 grote Machine

1 grote Machine

De productielocaties kunnen bijna als 1 grote machine worden gekenmerkt. De afvalstroom wordt verbrand waarbij er zo weinig mogelijk uitstoot mag plaatsvinden. Een leuk weetje; de hoeveelheid rook die je ziet zegt niets over de hoeveelheid uitstoot. Sterker, vaak is het zo dat hoe minder je ziet hoe meer uitstoot!

Groot Onderhoud

De afvalcentrales hebben meerdere lijnen die regelmatig onderhoud nodig hebben. Dit onderhoud is enerzijds om de beschikbaarheid op de lange termijn te waarborgen maar ook om continue het energierendement te verbeteren. Elke lijn heeft iedere 2 jaar groot onderhoud. De turbines in de lijn iedere 6 jaar.

Even voor de verbeelding. De ketels zijn tientallen meters hoog en er worden metershoge stellingen in aangebracht om de wanden te controleren en te repareren. Werkzaamheden dien in de juiste volgorde op elkaar te worden afgestemd om te voorkomen dat men boven elkaar werkt en er gevaarlijke situaties ontstaan.

Risico’s

Bij HVC is risicomanagement onderdeel van het kernproces. Zonder gedegen risicomanagement kunnen deze industriele processen niet veilig worden uitgevoerd. Belangrijke risico’s die continue op de agenda staan zijn:

  • Lekkage van de ketel eerder dan gepland onderhoud
  • Energiederving waardoor opbrengsten uit elektriciteit en warmte lager zijn
  • Onderdelen die niet op tijd beschikbaar zijn (sommige moeten 2 jaar voor het onderhoud worden besteld)
  • Uitloop in tijd
  • Onvoldoende personeel bij aannemers
  • Vakbekwaamheid personeel inclusief de verplichte papieren
  • Hoeveelheid mensen. Tijdens een onderhoudsstop kan de hoeveelheid extra mensen op het terrein van HVC oplopen naar 300.
  • Veiligheidsprestaties van aannemers en HVC mensen. Ongevallen liggen snel op de loer.

Beheersing

De beheersing van deze risico’s gaat niet alleen op individueel risiconiveau. Veel beheersing vindt plaats door zorgvuldige lange termijn planning. Zo worden een aantal risico’s beheerst door goed Assetmanagement. Het op orde hebben van het voorraadbeheer, continue monitoren van de kwaliteit van gebruikte materialen, het doen van metingen, etc.

Er is ook een rechtstreek verband met de strategische plannen van HVC. Marktontwikkelingen rondom afval (denk aan de recente publicaties over AEB / Afval EnergieBedrijf Amsterdam) en de daaruit verwachte vraag aan verbrandingscapaciteit. Ook de kwaliteit van het ingekochte afval is zeer bepalend voor resultaten die behaald kunnen worden.

Tenslotte gaat het om hele grote investeringen rondom een onderhoudsstop. Een zorgvuldige planning en begroting van budgetten is noodzakelijk om de noodzakelijke financiële stromen te kunnen borgen.

Veiligheid

Veiligheid is continue cruciaal. Adriaan heeft 2 keer een dodelijk ongeval meegemaakt in zijn carrière en dat blijft je altijd bij. Afspraken rondom Veiligheid en Gedrag zijn leidend. Een gedegen voorbereiding en continue monitoring zijn essentieel. Hieronder een kort overzicht van hoe dit eruit kan zien:

  • Voor de Werkvoorbereiding
    • Onderhoudsplanning in preventieve en correctieve werkorders
    • Bevroren scope
    • Selectie van aannemers obv hoge kwaliteitseisen
    • HVC veiligheids&gedragsregels zijn leidend
    • V&G plan
    • Werkvergunningenlijst en veiligstellijst
    • Stopplanning
  • Tijdens de onderhoudsstop
    • Stopplanning
    • Daily standup met aannemers
    • Dagelijks veiligheidstoezicht door HVC
    • Gasmeetrondes in besloten ruimten
    • Check op werkvergunningen
    • Mangatwachten
    • Veiligheidsapp om incidenten te melden
    • Bedrijfsnoodplan en Crisismanagementplan
  • Evaluatie
    • Inspectieverslagen
    • Evaluatieoverleg met alle betrokkenen en vaststellen van de verbetermogelijkheden

Conclusie

Voor HVC geldt dat het uitvoeren van hun core-business alleen kan in een integrale aanpak. Van het registreren van incidenten, het doen van veiligheidscontroles, het afwikkelen van schades, etc. Het is een integraal proces waarbij continue verbeteren het uitgangspunt is. Een bedrijf midden in de samenleving hoort dit gewoon zo te doen. Ze doen het gewoon!

Het ambassadeursnetwerk voor woningcorporaties is een initiatief van Aedes Vereniging van Woningcorporaties en Naris, Het Governance, Risico en Compliance Platform. Het netwerk van >100 corporaties komt 2 keer per jaar bijeen om te leren van elkaar maar ook van andere sectoren. Er worden updates gedeeld en natuurlijk het netwerk verbreed.

Kennis wordt iets waard als je het deelt!

Advertentie


door Een reactie plaatsen

Succesvol GRC-implementeren

Voor wie en waarom….en dan pas hoe en wat!

Voor wie en waarom doen wij (GRC specialisten) het eigenlijk?

De twee belangrijkste vragen die iedere 2e lijn zichzelf zou moeten stellen. Maar ook de ontwikkelaars van GRC systemen. Jarenlang zijn deze systemen ontwikkeld vanuit het gezichtspunt dat we veel informatie willen administreren, voor externe toezichthouders, die voldoet aan alle goverance codes en wetgeving waar de organisaties mee te maken hebben. Geen wonder dat systemen hierdoor complex, onoverzichtelijk en bovenal heel ongebruiksvriendelijk zijn geworden. Toezichthouders willen steeds meer weten en dus steeds meer informatie ophalen. Bestuurders kunnen steeds harder afgerekend worden dus zekerheid over de werking van controls is cruciaal. Zie hier de spagaat.

Hoe mooi zou het zijn als onze systemen de day-to-day business zou ondersteunen? Dat iedereen er profijt van heeft? Hoe zou dat eruit zien? Ongeveer zo:

  1. Ik kan snel opzoeken of we hiermee voldoen aan onze compliance
  2. Ik kan snel taken uitzetten bij collega’s
  3. Als team hebben we inzicht in onze prioriteiten en kunnen we werk van elkaar overnemen
  4. Altijd hebben we real time zicht op de belangrijkste acties
  5. Incidenten kan ik eenvoudig melden en ik word over de voortgang automatisch op de hoogte gehouden
  6. Het goedkeuringsproces wordt automatische bijgehouden
  7. Ik kan putten uit kennis van andere afdelingen

GRC-systemen moeten je helpen om sneller en meer efficient je werk te kunnen doen. Misschien niet leuker, wel makkelijker! De belastingdienst is het ook gelukt, waarom ons niet?

De ‘Wie en Waarom-vraag’ moet dan ook beantwoord worden vanuit de ‘day-to-day’ business. Het gaat niet om volledigheid maar om toegevoegde waarde voor de administrateurs / business. Want dat is het uiteindelijk voor een deel. Net als je financien thuis! Als risk of compliance manager genoegen nemen met minder is best moeilijk maar wel een goede eerste stap. Als je weet hoe het de business helpt kun je in kleine stapjes de reis vervolgen. Beter goed zicht op een klein beetje dan troebel zicht op het totaal!

Hoe laten we dit dan goed aansluiten bij de business?

  • Voor de chauffeur is belangrijk dat er snel incidenten kunnen worden gemeld. De planner heeft het totaal overzicht en in geval van calamiteiten moet het eenvoudig zijn om te escaleren.
  • De afdeling hypotheken moet weten welke risico’s standaard zijn bij aanvragen en snel inzicht in de procedure bij afwijkingen is key. Sommige controls moeten altijd beoordeeld worden en dit moet eenvoudig kunnen.
  • Als sales wil je weten welke contracten op scherp staan. Of de partijen met wie we zaken doen geen risico’s met zich meebrengen en ratio’s niet snel veranderen waardoor betalingsproblemen zich kunnen voordoen.
  • Als afdeling inkoop wil je het toeleveranciersrisico spreiden. Leveranciers mogen niet teveel afhankelijk zijn van jou en bovendien moet je altijd een fallback hebben.
  • De projectleider wil bij de start weten welke wet- en regelgeving van toepassing is en hoe dit de scope beinvloedt. Daarnaast zijn verstoringen van belang zodat er snel over alternatieven nagedacht kan worden.
  • De bestuurder / CEO is in control als het totaal aan afwegingen en keuzes eenduidig wordt gedaan en dit proces ook automatisch wordt vastgelegd. Hiermee kan de CEO zich verantwoorden.

De dashboards binnen het GRC vraagstuk moeten dus veel persoonlijker worden. Consolideren op risk / compliance / kwaliteit / audit is het makkelijkst!


door Een reactie plaatsen

Het verschil in risicomanagement bij een private en publieke organisatie!

publiek privaat

Regelmatig wordt deze vraag gesteld en iedere keer wordt er weer gegraven in mijn gestolde kennis (ervaring). Een paar overwegingen die ik met jullie wil delen zonder daar overigens nu al volledig in te willen zijn.

Publieke organisaties zijn veel meer gewend om (risico) verantwoording af te leggen over hun reilen en zeilen dan private organisaties. Waar private organisaties dit pas zijn gaan doen na de invoering van de Code Tabaksblat zit dit van oudsher al veel meer in het natuur van de publieke organisaties. Deze laatsten hebben altijd moeten functioneren met belangrijke stakeholders als gemeenten, zorgpartijen, woningcorporaties die allemaal in hetzelfde speelveld een rol hebben. In deze consternatie is verantwoording een vanzelfsprekendheid. Voor private partijen bleek de code Tabaksblat een struggle. ‘Pas toe of leg uit’ werd in het begin op verschillende wijze uitgelegd.

Private organisaties hebben de laatste jaren een flinke inhaalslag gemaakt. Daar waar veel publieke organisaties blijven hangen in de klassieke risicoparagraaf leggen private organisaties veel sterker de link tussen de performance en de daarbij behorende risico’s. In hun zogenaamde ‘sustainability reports’ gaat het erover hoe duurzaam hun strategie is en welke keuzen ze hierin gemaakt hebben. Qua risicomanagement gaat hun uitleg over hoe ze het hebben georganiseerd. Vanzelfsprekend gaan ze niet in op de risico’s en kansen die ze zien, dit is immers concurrentiegevoelige informatie. Publieke organisaties hebben ook te maken met deze gevoelige informatie maar voelen zich wel vaak verplicht deze risico’s te benoemen. Wat mij betreft niet noodzakelijk. Als stakeholder zou ik liever lezen hoe ze er voor zorgen dat de organisatie te allen tijde alert blijft!

Fraude (Imtech bijvoorbeeld) buiten beschouwing gelaten valt mij ook op dat in private organisaties risico’s veel sneller op tafel komen. Uit de vele gesprekken die ik hierover voer valt mij op dat dit hoofdzakelijk komt doordat risico’s veel sneller voor de betrokkenen relevant worden. Ze voelen veel sneller zelf de gevolgen doordat het rechtstreeks invloed heeft op resultaten. Dit in tegenstelling bij publieke organisaties. De gevolgen van risico’s worden minder persoonlijk gevoeld en doordat publieke organisaties vaak met meerjarige begrotingen werken vallen de (financiële)gevolgen vaak weg in het totaal.

Deze laatste hobbel is de grootste uitdaging. We raken hier immer de cultuur van de organisatie. Het management van een publieke organisatie zal dus veel meer moeite moeten doen om risico’s positief bespreekbaar te krijgen. De juiste vragen stellen is cruciaal.

Welke vragen stelt u?


door 3 reacties

Nooit meer strategiepijn!

Wat ga je doen als de strategieconsultant geweest is? Het koersplan is geschreven, doelstellingen zijn bepaald, waar wat dan. Wat vaak vergeten wordt, is de strategie concreet maken. Maak het operationeel voor de werkvloer, zodat de hele organisatie in de richting komt van waar de organisatie naartoe wil.

Dia1

Centraal in de taak van het management staat strategie(realisatie). De strategiekaart vormt de ontbrekende schakel tussen de formulering en uitvoering van strategie. Met de strategiekaart wordt risicomanagement voor bestuurders ook interessant. De strategiekaart vormt de basis voor de interne agenda en vraagt frequente aandacht van het management.

Door de dialoog over risico`s en prestaties gaande te houden wordt risicomanagement het proactieve en anticiperende stuurinstrument waar het voor bedoeld is. Het is een katalysator voor actiegerichtheid op de continue uitdagingen.

Veel gehoorde reactie van MT`s is dat het construeren van de strategiekaart net zo waardevol is als de kaart zelf. Maar het proces is niet eenvoudig. Het construeren zorgt voor discipline en logica in de strategische besluitvorming dat daarvoor veelal niet aanwezig was. Het eindresultaat is een basis voor interne en externe communicatie over doelstellingen en strategie. MT`s kunnen met de strategiekaart goed uitleggen waarom bepaalde zaken wel en andere niet worden ondernomen. Daar draait het om bij strategie, keuzes maken in de belangrijkste activiteiten die goed te onderbouwen zijn.

Strategie gaat om het selecteren van de activiteiten waarin de organisatie dient uit te blinken. De zogenaamde kritieke succesfactoren. Centraal bij het benoemen van kritieke succesfactoren (KSF) staat gegranuleerdheid. Dat betekent verder gaan dan algemeenheden als `onze medewerkers ontwikkelen` of `onze kernwaarden naleven` en focussen op de specifieke mogelijkheden en kenmerken die essentieel zijn voor het succes van de organisatie.

Vanuit de organisatie / de afdelingen dienen initiatieven te worden benoemd welke ondernomen worden om invulling te geven aan de KSF. Deze initiatieven leiden tot resultaten. Dat betekent dat uitvoering van strategie wordt gemanaged door de uitvoering van initiatieven.

De strategiekaart biedt het visuele kader om de doelstellingen van een organisatie in te integreren.

Meer over ‘nooit meer strategiepijn’ is te lezen in dit mooie boek!


door Een reactie plaatsen

Uiteindelijk draait risicomanagement om WAARDE

Wij zijn er met z’n allen goed in om alles in cijfers uit te drukken. Projecten worden het liefst gemeten iKlunenn TIJD/GELD EN KWALITEIT.

En weer verlaat een tevreden klant het pand…

(Herman Finkers)

Maar zo kan het voorkomen dat een project keurig binnen de afgesproken kaders blijft maar bij oplevering geen waarde meer heeft. Dit speelt veelal bij langlopende projecten. Maar ik voorspel dat dit steeds meer gaat gebeuren. Immers, de context waarin we opereren verandert steeds sneller en innovaties volgens elkaar steeds sneller op.

Waardesturing

De reden die ik zie dat men de waarde uit het oog verliest is dat er alleen maar binnen het project naar de risico’s en kansen wordt gekeken. Ik zie veel te weinig analyses waarbij ook de vooraf bedachte waarde die het project zou moeten opleveren wordt gemonitord. Doet men dit wel dan kan men pas echt sturen en zou ook veel vaker de vraag voorliggen of men moet versnellen, vertragen of zelfs stoppen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald!

De grote risico’s zitten dus in de aansluiting van het project op de omgeving. Risicomanagement analyses moeten derhalve altijd risk versus return aspecten in zich hebben. Deze return zit in de eerste plaats op het niveau of er nog wel waarde wordt gecreëerd. En natuurlijk is ook ieder individueel risico een afweging maar mijns inziens echt van een andere orde.

Dit gezegd hebbende; wellicht zijn scopewijzigingen helemaal zo slecht nog niet!


door Een reactie plaatsen

DE eigenschap van een professionele toezichthouder moet zijn…..

Verwondering

……VERWONDERING

Zou het kunnen?
Iedere keer weer aan tafel te gaan zitten en jezelf te verwonderen?
Echt vragen stellen zonder vooroordeel?
Vragen niet gebaseerd op je stokpaardjes?
Vragen oprecht vanuit je persoonlijke verantwoordelijkheidsgevoel?
Vragen vanuit de juiste intentie?
Vragen vanuit vertrouwen?
Niet om te controleren maar om te begrijpen?

Om dit kunnen moeten toezichthouders volgens mij veel afleren (het moeilijkste wat er is). Zullen we raden anders moeten samenstellen. De traditionele inrichting (accountant, oud-bestuurder, jurist, branchespecialist, etc) zou misschien niet meer volstaan. Immers, als je vanuit kennis en expertise wordt aangesteld ga je daar ook naar handelen. En je ziet dan alleen waar je naar kijkt.

Natuurlijk geldt ook hier dat een combinatie waarschijnlijk het beste werkt. Dit vraagt echt heel veel zorgvuldigheid bij de samenstelling en het functioneren van de Raad. Karaktereigenschappen, omgangsvormen, assertiviteit, sensitiviteit, introvert, extravert, emotioneel, etc. Allemaal zaken die naar mijn mening nu niet expliciet worden meegenomen bij de samenstelling van de Raad.

En degene die de Raad mag voorzitten mag de grootste verwonderaar zijn. Het schaap met de vijf poten? Alleen voorzitten en zorgen dat de goede beslissing genomen wordt en de juiste vragen door iedereen worden gesteld. Ga er maar aan staan. Je eigen ego volledig dienstbaar aan de vergadering opofferen.

zien jullie oud bestuurders/directeuren of moet ik zeggen beslissers dit al doen?


door Een reactie plaatsen

Risicomanagement draait om discipline en mentaliteit!

Vele organisaties geven hoog op over hun risicomanagement. Systemen zijn ingericht, mensen worden getraind op kennis en vaardigheden, het is onderdeel van de Planning en Control Cyclus, jaarlijks worden risicoanalyse gehouden, etc. We kennen allemaal het COSO model, de ISO 31000 norm, MOR wellicht ook nog. Aan alle vereisten wordt voldaan. Toch? geloof-in-eigen-kunnen

En we twijfelen allemaal of al deze inspanningen voldoende zijn. En bij twijfel gaan we nog meer doen / inrichten /rapporteren.

Waar draait het naar mijn mening echt om?

Discipline
Welke organisaties hebben de discipline risicobewust te handelen. Bij iedere beslissing de afweging te maken of de risico’s opwegen tegen de kansen. Staan ze in verhouding tot elkaar? Welke organisatie heeft de toewijding, het commitment om deze risicoafweging echt onderdeel uit te laten maken van iedere besluitvorming. En niet te wachten tot de volgde P&C Cyclus.

Mentaliteit
Om de discipline op te kunnen brengen is de juiste mentaliteit nodig. Risicoalertheid ontstaat als het onderdeel wordt van het denk- en gedragspatroon van de organisatie. Alleen dan bereik je dat we elkaar durven aan te spreken en erop te attenderen dat risicoalert handelen ons successen brengt. Deze mentaliteit maakt organisaties succesvol.

Systemen zijn op te zetten en te omzeilen, af te vinken. Kennis is te trainen en te vergeten. Vaardigheden zijn aan te leren en weer te vergeten. Als Mentaliteit en Discipline onderdeel zijn van het gedachtegoed van een organisatie valt er niet aan te ontkomen. Je bent onderdeel van de organisatie en anders past het niet! Rollen, verantwoordelijkheden en bevoegdheden zijn duidelijk en bespreekbaar op ieder moment.

En daarom, risicomanagement valt alleen als organisatie in z’n totaliteit te implementeren en niet ergens te beginnen en te hopen dat het overwaait.


door Een reactie plaatsen

Hoe maak je risicomanagement verrassend voor directie?

Voorbereiding is alles voor degene die een risicomanagement workshop mag begeleiden. Het is altijd spannend! Wat komt eruit? Hoe gaat men reageren? Gaat men het leuk vinden of ziet men het als iets verplicht? Is het een groepsproces of is het vechten voor aandacht? Kortom, een dynamische omgeving waarbij iedereen wel verwacht dat het iets oplevert.

Natuurlijk gaat risicomanagement erover dat er een gezamenlijk integraal beeld komt over de risico’s en de mate waarin deze worden beheerst. Er moet een open cultuur zijn en een goede link naar de strategie van het bedrijf. In mijn andere blogs en die van mijn collega’s wordt op deze zaken uitgebreid ingegaan.

Maar hoe zorg je er nu voor dat de directie (de mannen die echt wel denken te weten welke risico’s er binnen hun organisatie aanwezig zijn) positief verrast wordt?

Voorbereiding is alles. Doe een stakeholder analyse van het bedrijf en interview objectief de belangrijkste partner van het bedrijf. Vraag hoe zij tegen de organisatie aankijken, welke risico’s zij op de organisatie zien afkomen, welke trend ze in de branche zien, welke uitdagingen zij zien aankomen, etc. Onderstaand een niet limitatieve opsomming met wie je kunt praten:verrassing

  • De huisfinancier / bank;
  • Belangrijke klanten;
  • De huisjurist;
  • Het middenkader;
  • De accountant;
  • Een (groot) aandeelhouder;
  • Lid van de RvC;
  • etc.

Mijn ervaring leert dat met deze informatie je een prachtige aanvulling kunt doen op het risicoprofiel dat een directie zelf kan opstellen. En doordat men beseft waar deze inzichten vandaan komen faciliteer je een geweldige discussie over nieuwe risico’s waar ze zelf niet eerder gezamenlijk over gesproken hebben.

Dan zie je de kracht van goed voorbereid risicomanagement en is het niet meer de vraag of risicomanagement op de agenda komt.

Risicomanagement bepaalt de agenda!


door Een reactie plaatsen

De controller moet meer durven!

De tijd dat de controller alle open eindjes oploste is en moet voorbij. Uit de vele incidenten, waarbij organisaties te grote risico’s hebben genomen, is gebleken dat de rol van de managementlaag niet goed wordt ingevuld. Wie voelt en neemt waarvoor verantwoordelijkheid?

In mijn optiek heeft het management onder meer de taak om elkaar en in het bijzonder een ambitieuze bestuurder van reflectie te voorzien. Doen we de goede dingen, past het binnen onze strategie, hebben we voldoende kennis, kunnen we het qua mensen aan, komen we tot goede besluitvorming, past het binnen onze risk appetite, etc.

In de praktijk kom ik te vaak tegen dat de controller de rapportages voorbereid en daar waar MT leden gaten laten vallen de controller ze wel even snel opvult. Dit gebeurt zowel in de besluitvorming binnen het MT als in verantwoordingsstukken naar de RvC. Deze vliegende keep functie lijkt heel vriendelijk. Echter, in werkelijkheid ontneem je verantwoordelijken, toezichthouders, het zicht op de echte risico’s. Wat heb je als integraal verantw

Vaardigheden

oordelijk MT aan een mooi ingevulde spreadsheet als deze is ingevuld door 1 persoon vanuit een financiële bril? NIETS, je krijgt alleen een beeld van de financiële gevolgen maar niet of de oorzaken van deze risico’s ook bekend zijn bij de echte verantwoordelijken en of ze goed beheerst worden.

De rol van de controller is om iets te vinden van de taakopvatting van de verantwoordelijken. Alleen dan creëer je een risicobewuste organisatie! Het is immers een vaststaand feit dat er zaken misgaan in een organisatie. De organisaties die het snelst hun fouten weten op te lossen zijn het meest succesvol!

Controllers, ga de uitdaging aan om op een positief kritische manier iets te vinden van het risicobewuste gedrag van je organisatie. Dit vraagt aanvullende
vaardigheden en veel overleg met bestuur, MT en toezichthouders. Immers, iets vinden van iemands functioneren doe je om het geheel beter te laten functioneren. Afrekenen hoort hier dus niet bij.

De nieuwe controller wordt een uitermate belangrijke voelspriet voor bestuur en toezichthouders.


door Een reactie plaatsen

Explosie van Risicomanagement Systemen

In deze tijden van crisis waarin iedereen de broekriem moet aanhalen is er veel aandacht voor bedrijfsvoering en niet voorde toegevoegde waarde van wat de organisatie oplevert. Het maakt hierbij niet uit of het gaat om onderwijs, woningcorporaties of zorginstellingen.

In combinatie met de groeiende eis van risicobeheersing leidt dit langzamerhand tot een explosie van risicomanagement systemen. Op het gebied van kwaliteit, compliance, tactisch, operationeel, strategisch, financieel, juridisch, veiligheid, etc.

spinnaker

Hoe meer risico er gevonden kan worden hoe meer er mis kan gaan! Met als gevolg dat niemand meer onderneemt.

Als we er maar in slagen om alles wat mis kan gaan vast te leggen kunnen we ons in ieder geval verantwoorden, lijkt de gedachte.

In mijn ogen hebben we het dan niet over risicomanagement systemen en vertroebelt dit soort informatie juist het beeld naar een heldere strategie. Je krijgt wat je vraag! Als een bestuurder of toezichthouder vraagt om details krijg je details maar zal het meer moeite kosten om zicht te krijgen op het totaal.

Zicht op risico’s leidt tot betere besluitvorming en helpt bestuurders en toezichthouders de juiste analyses te maken. Dit vraagt wel de nodige kennis en vaardigheden om boven de materie uit te kunnen stijgen. Doen we als organisatie de goede dingen en doen we ze goed? Staan de risico’s die we onontbeerlijk lopen in verhouding tot de opbrengsten?

Laten we dus ophouden om verantwoording te koppelen aan risicomanagement en dan zullen we concluderen dat er maar weinig systemen zijn die bestuurders en toezichthouders echt helpen om beslissingen te kunnen nemen.

Food for thought tijdens een lekkere vakantie!